وصف طایفه سعیدی
تا زمانیکه ترا طایفه است،جان داری عزیز نسبتی باطایفه و رسم دودمان داری عزیز!
تا که جاری بر لـبت حــرف قشنگ(سعـــیدی) همچـو دری پربها،نــام ونشان داری عــزیز!
گــــر دهـــی بینش رسم وره اجـــداد خود راه و رسمـی چــون ره،نامــحرمان داری عزیز!
گــردشی در دفتر دودمــان نما از روی عــشق محمدسعید،محمودخان وجعفرخان باصفاداری عزیز!
شادزی وفــارغ ازچشم سیـــه دل همــــچوگل خاندانی پاینده،دودمانی پرتوان داری عزیز!
جمله درحـــفظ ره خاکت،فـــدای آب و خـا ملکی چون تهران،دامغان،پرکوه ساری جاودان داری عزیز
سفــر باردگر به یاد دودمان خود نما محمدخان دامغانی_محمدحسین بیک و محمد قاسم تهرانی داری عزیز!
کلبه ات گرچه حقیر و خالی از مال و منال در عوض قلبی چو قلب عارفان داری عزیز!
حــاشا کــه بـــگویمت همه افتخــار مائند اما من دل سوخته،مجنون همه ام ای عزیز!
دل غــم دوســت،از دو عــالم خوشتره یک نفر از ما جدا،از هزار مرحم بدتره ای عزیز!
عــمری گذرانــده ایم از عدم درک طایـفه غـــافل بودیـم از حـالشان همیشه، ای عزیز!
انــدر دل شــب زدل بــرآوردن آه در بارگه قاضی حاجات یادگذشتگان خوش است ای عزیز!
آنها خفته اندو ما شبها به کار خود بیداریم چیزی شود عائدشان،دعا و قرآن است ای عزیز!
از آمــد و رفت،روزو شب پیر شدیم کاری نشد،برای طایفه مان،زمین گیر شدیم ای عزیز!
یک عمر پس کار و بی کار دویدن این بود هرگز یادی از گذشته و حال نکردیم ای عزیز!
هــرکس که هوای کــوی یـــاران دارد از سر بنهد آنچه برای طایفه درسردارد ای عزیز!
دل را بــه حــریم یــار می بـاید برد تن رابه فدای یاد می باید کرد، ای عزیز!
به امید وصالشان، ای گلهـــای پرپرشده چون بلبل،ناله ی مستانه داریم، ای عزیز!
زهجران عزیزان گذشته و حال دیوانه ایم به صحرای غمشان کاشانه داریم! ای عزیز!
دلداده ی طایفه ایم و نرفتیم بی راه راهی بجز این نیست خداست گواه، ای عزیز!
از تــربت پــاک عزیزان گذشته و حــال از فضل خدا فیض فراوان داریم، ای عزیز!
در هرچه نظر کنیم نبینیم جز عشق به طایفه لا حــول و لا قــوه الا بــــاالله، ای عزیز!
تــا دم گـــرم(جعفر)در حریم کـوی دوست ای خوشا بر شما که یار جان فشان دارید ای عزیزِ!
ddd